​HYPERBARE ZUURSTOFTHERAPIE BEGRIJPEN: DE UITGEBREIDE GIDS VAN SECHRIST

Hyperbare zuurstoftherapie (HBOT) is een medische behandeling waarbij de patiënt volledig is opgesloten in een drukkamer en 100% zuivere zuurstof (O2) ademt bij een druk van meer dan één atmosfeer. Lucht bevat bijna 21% zuurstof en ongeveer 78% stikstof. Bij hyperbare zuurstoftherapie (HBOT) is het door de patiënt ingeademde zuurstofpercentage bijna of zelfs 100%, bijna vijf keer meer dan in de lucht. De druk van de zuurstof die door de patiënt wordt ingeademd in een hyperbare zuurstofkamer is gewoonlijk meer dan 1,5 keer (en kan wel 3 keer groter zijn) dan de atmosferische druk. HBOT kan bijna 15 keer zoveel zuurstof leveren als er in lucht zit bij normale druk.

Hyperoxygenatie: HBOT lost fysiek extra zuurstof op in het bloedplasma, dat vervolgens aan de weefsels wordt afgegeven. Het inademen van zuivere zuurstof bij twee tot drie keer de normale druk levert 10-15 keer zoveel fysiek opgeloste zuurstof aan de weefsels. Dit kan de weefselzuurstof in aangetaste weefsels verhogen tot waarden die hoger zijn dan normaal. Er is aangetoond dat hyperoxygenatie de vorming van nieuwe haarvaten in ischemische of slecht doorbloede wonden induceert. Daarom is het nuttig bij de behandeling van op ischemie gebaseerde aangetaste wonden, flappen en transplantaten. Het is ook nuttig bij sommige infecties doordat het de activiteit van de witte bloedcellen (leukocyten) weer laat functioneren.

Mechanisch effect van verhoogde druk: Elk gas in het lichaam zal in volume afnemen naarmate de druk erop toeneemt. Met een drievoudige toename van de druk wordt een bel die in het lichaam vastzit, met tweederde verminderd. Een vermindering van het gasvolume lost dus luchtembolie en decompressieziekte op als de diagnose voor behandeling tijdig wordt gesteld.

Vasoconstrictie: Zuurstof onder hoge druk veroorzaakt vernauwing van de bloedvaten in normale weefsels zonder hypoxie te veroorzaken. Het veroorzaakt geen vernauwing in voorheen zuurstofarme weefsels. De vasoconstrictie vermindert het oedeem, wat nuttig is bij de behandeling van brandwonden, verbrijzelingsverwondingen, compartimentsyndromen en andere acute traumatische ischemie. Hoewel de bloedstroom die bijdraagt aan oedeem wordt verminderd, blijft de zuurstoftoevoer naar de weefsels behouden door het hyperoxygenatie-effect.

Antimicrobiële activiteit: HBOT remt de productie van alfatoxine zoals waargenomen bij anaerobe infecties zoals clostridium perfringens (gasgangreen). De meest voorkomende oorzaak van gasgangreen is clostridium perfringens; Er zijn echter verschillende gasproducerende organismen (aëroob en anaëroob) die in eerste instantie chirurgisch debridement vereisen. Het verbetert ook de dodende activiteit van witte bloedcellen, wat een uitstekend adjuvans is voor IV-antibiotica en lokale wondverzorging.

Massale actie van gassen: De overstroming van het lichaam met welk gas dan ook heeft de neiging andere te ‘uitwassen’. Deze actie vindt sneller plaats onder druk dan onder normale omstandigheden, en maakt HBOT tot een geïndiceerde behandeling voor decompressieziekte.

Vermindering van reperfusieletsel: Na een ischemisch interval treedt indirect letsel op, dat wordt gemedieerd door de ongepaste activering van leukocyten. HBOT voorkomt een dergelijke activering. De hechting van witte bloedcellen aan de capillaire wanden wordt aanzienlijk verminderd, waardoor het fenomeen ‘geen reflow’ wordt verzacht. Dit is de reden waarom HBOT-therapie geïndiceerd is bij koolmonoxidevergiftiging en wordt beschouwd als de voorkeursbehandeling.

HBOT is effectief gebleken voor veel medische aandoeningen, en als gevolg daarvan heeft de Undersea and Hyperbaric Medicine Society, een van de belangrijkste onderzoeksinstituten, de volgende indicaties goedgekeurd:

1. Lucht- of gasembolie

2. Koolmonoxidevergiftiging Koolmonoxidevergiftiging gecompliceerd door cyanidevergiftiging

3. Clostridale myositis en myonecrose (gasgangreen)

4. Crush Injury, compartimentsyndroom en andere acute traumatische ischemie

5. Decompressieziekte

6. Verbetering van genezing bij geselecteerde probleemwonden; Arteriële insufficiënties; Centrale retinale slagaderocclusie

7. Ernstige bloedarmoede

8. Intracraniaal abces

9. Necrotiserende infecties van zacht weefsel

10. Refractaire osteomyelitis

11. Vertraagde stralingsschade (zacht weefsel en botnecrose)

12. Gecompromitteerde huidtransplantaties en flappen

13. Acute thermische brandwonden

Bovendien vergoeden Medicare-dekkingsbepalingen in de VS de volgende aandoeningen:

• Diabetische wonden van de onderste ledematen bij patiënten die aan de volgende drie criteria voldoen:

  • Patiënt heeft diabetes type I of type II en heeft een wond aan de onderste ledematen die te wijten is aan diabetes;

  • Patiënt heeft een wond geclassificeerd als Wagner graad III of hoger; En

  • Patiënt heeft gefaald voor een adequate standaardwondtherapiekuur.

Als de therapie wordt uitgevoerd binnen de geaccepteerde indicaties die zijn gepubliceerd door de Undersea & Hyperbaric Medicine Society en zoals beoordeeld door de Health Care Financing Administration, wordt de therapie normaal gesproken vergoed. Zoals bij alle geleverde medische diensten is voor sommige particuliere en alle beheerde zorgverleners een voorafgaande toestemming vereist.

Net als alle behandelingsmodaliteiten wordt HBOT niet gebruikt voor ziekten waarvoor geen klinisch bewijs bestaat dat het werkt. Er zijn beweringen dat HBOT zou kunnen helpen bij problemen zoals een ouder wordende huid of om het normale, gezonde leven te verlengen. Deze zijn niet gedocumenteerd of geaccepteerd in de bredere medische gemeenschap.

Per definitie wordt hyperbare zuurstoftherapie aan een patiënt toegediend in een kamer onder druk. De hyperbare kamer is een stalen, aluminium of doorzichtige plastic kamer waarin lucht kan worden gecomprimeerd tot een druk die hoger is dan zeeniveau. Er zijn in principe twee soorten kamers: monoplace en multiplace.

Monoplace-kamers: Een monoplace-kamer is een systeem dat één patiënt tegelijk huisvest. De patiënt gaat op een brancard liggen die de kamer in glijdt. Typisch wordt de kamer onder druk gezet met 100% zuurstof. De patiënt krijgt 100% zuurstof door de zuurstof in de kamer in te ademen. Een masker of capuchon is niet nodig. Monoplace-kamers kunnen onder druk worden gezet tot 3 ATA. Behalve decompressieziekte en gasembolie vereisen de UHMS-protocollen voor hyperbare therapie niet meer dan 3 ATA druk voor de behandeling. Kritisch zieke patiënten die uitgebreide levensondersteunende apparatuur nodig hebben, kunnen worden behandeld in de Sechrist-monoplace. (Andere monoplace-fabrikanten bieden niet alle levensondersteunende mogelijkheden). De overgrote meerderheid van hyperbare patiënten wordt behandeld in een monoplace kamer.

Kamers met meerdere plaatsen: Een kamer met meerdere plaatsen is een systeem dat plaats biedt aan twee of meer inzittenden. Afhankelijk van de grootte kunnen patiënten lopen of (zittend of liggend) naar een meervoudige kamer worden gereden. Meestal is er een begeleider binnen bij de patiënten. De kamers worden onder druk gezet met perslucht via een speciaal toevoersysteem. 100% zuurstof wordt via een masker of een kap aan de patiënt toegediend. Multiplace-kamers kunnen onder druk worden gezet tot 6 ATA. Een hogere druk kan gewenst zijn bij de behandeling van gevallen van decompressieziekte en luchtembolie.

Met uitzondering van decompressieziekte en arteriële gasembolie duren de typische behandelingen ongeveer twee uur. Behandelingen worden zowel poliklinisch als intramuraal toegediend. In sommige acute gevallen kunnen behandelingen elke acht tot twaalf uur worden toegediend.

De klinische respons van een patiënt en andere factoren bepalen vaak het aantal benodigde behandelingen. Noodgevallen, zoals koolmonoxidevergiftiging, arteriële gasembolie of decompressieziekte, vereisen mogelijk slechts één of twee behandelingen. Voor niet-genezende wonden kunnen wel 20 tot 30 behandelingen nodig zijn.

Over het algemeen zal de patiënt zich niet anders voelen. Tijdens bepaalde delen van de behandeling kan de patiënt echter een vol gevoel in de oren ervaren, vergelijkbaar met het gevoel dat u in een vliegtuig ervaart. Dit is een gevolg van het feit dat het trommelvlies reageert op drukveranderingen. Voorafgaand aan de behandeling zal de patiënt een aantal eenvoudige methoden leren om zijn of haar oren te ‘reinigen’ om ongemak te voorkomen.

Een patiënt moet tijdens een behandeling 100% katoenen kleding dragen. Persoonlijke spullen zijn niet toegestaan in de hyperbare kamer. Voor meer informatie, zie de link Wat u niet mee mag nemen naar een hyperbare kamer.

The most common side-effects are not serious, those include:

• Claustrophobia

• Ear popping

• Temporary myopia

• Lung problems in rare cases, the lungs have become irritated by the oxygen, and the patient develops a dry cough that is resolved once the treatment is stopped.

In extremely small number of cases, some patients have developed non-life threatening issues. Overall, HBOT is a safe procedure.

Alle potentiële hyperbarekamerpatiënten moeten een recept van een verwijzende arts hebben om hyperbare behandelingen te kunnen krijgen.

Om HBOT onder het Medicare-programma in de Verenigde Staten te laten vallen, moet de arts gedurende de gehele behandeling voortdurend aanwezig zijn.

Behandelprotocollen worden opgesteld door de behandelend arts. Voor hyperbare zuurstofblootstelling zijn veilige behandeltijden, dosis- en druklimieten vastgesteld en deze beperkingen vormen de basis voor alle behandelprotocollen. Tijdens de behandeling kan de ernstig zieke patiënt mechanische beademing, IV-therapie en invasieve en niet-invasieve fysiologische monitoring krijgen.

Was de kamer overeenkomstig het soort gevallen dat wordt behandeld en zoals voorgeschreven door de medische staf. Was de kamer en alle brancard-, brancard- en matrasoppervlakken met een goedgekeurd ontsmettingsmiddel of milde afwassoep.

KLIK HIER VOOR EEN GEDETAILLEERDE LIJST VAN GOEDGEKEURDE KAMERONTSMETTINGSMIDDELEN